Thursday, April 19, 2012

4.0 magnitude quake hits West Batangas town




Calatagan, Batangas – A 4.0 magnitude earthquake rattled this town, before noon Wednesday, state volcanologists said.
  
 The tectonic quake was recorded at 11:48 a.m., with the epicenter located13 kilometers northwest of this town.    

 It had a depth of 123 kilometers, experts from the Philippine Volcanology and Seismology said.

   Authorities reported neither damage to property nor injuries. No aftershocks were also expected.

Wednesday, April 18, 2012

Nasaan ang mga Kaliweteng Grupo sa Isyu ng Scarborough


Sa kalagitnaan ngayon ng Scarborough Stand-off, kung saan ang teritoryo ng Pilipinas nakasalalay, lahat tayong mga Pilipino ay dapat magka-isa para patuloy nating mapangalagaan ang ating territorial interests. Itong territorial interest na ito ang siyang nagbunsod sa mga bayaning gaya nina Rizal, Bonifacio, Aguinaldo at iba pa na labanan ang mga dayuhang mananakop noon.

   Ito rin ang dahilan kung bakit ang mga Pilipino noon ay sumali sa giyera kontra sa mga Hapon kesehoda ang kalaban ng mga Hapon ay mga Amerikano at hindi tayo. Basta may katunayan na ang intensyon ng isang bansa ay sakupin ang anumang bahagi ng ating bansa, history tells us na mabilis pa sa alas kuatro ang ating mga kababayan sa paglaban kontra mananakop.
* * * * *
   Ngunit may katahimikang nakakabingi sa gitna ng Scarborough Stand Off. Bakit wala sa piktyur ang mga kaliweteng grupo?

   Ultimo ang simpleng pagpalit ng pangalan ng isang paaralan ay dinudumog nila dati pinoprotesta. Pero ngayon kung saan ang integridad ng ating bansa ang nakasalalay bakit nakakabingi ang kanilang katahimikan? Bakit ang maiingay ay biglang nanahimik?

   Ang akala ko ba ay laban ng bayan ang isinusulong ng mga ito?

   Baka naman totoo ang paniniwala ng iilan na sila ay sumasamba na sa dayuhang gobyerno at di sa gobyerno ng Pilipinas?

   Nagtatanong lang po. 

   Sa isang lipunang demokatiko, lahat ng paniniwala ay binibigyan ng puwang na makilahok sa usapan. Ito ang pagkakaiba ng demokrasya sa ibang uri ng pamamahala dahil sa ibang sistema ang boses ng karamihan ay ipinagbabawal.

   Kung kaya’t sa ating lipunan ngayon, kahit yung may paniniwalang masasabi natin na taliwas sa paniniwala ng iba ay hinahayaan ng gobyerno’t binibigyan pa ito ng tinatawag na democratic space kung saan lumalago ang usapan at nabubuo ang partisipasyon ng iba pang mga sector sa pangkalahatang usapan para umusad ang progreso ng ating bansa.

   In short, ang lahat ay binibigyan ng pagkakataon na makiisa sa pambansang usapan at sa pagkabuo ng pagkakaisang nagiging ugat ng isang lahing sumusulong, lumalaban at nangangalaga sa ating pangkalahatang interes. Ito ay nakikita rin sa pagbabago ng pananaw ng mga importanteng sector na napakalaki ng ginagampanang papel sa ating bansa.

   Isa na rito ang ang ating kasundaluhan, kung saan ang rule of law at pambansang pakikiisa sa iba’t-ibang sector ang siyang sentro ng kanilang solusyon sa giyera. Kung dati ang pagkakaalam natin ay divide-and-conquer ang inaatupag nito, ngayon ay unite-and-progress ang kaisipang naghahari sa loob ng sandatahang lakas.

  Pero dahil nga sa kaisipang demokrasya ang ating pinapairal, hindi maiwasan na may mga grupong ang isinusulong na kakaibang kaisipan at kamalayan ay nagkakaroon ng atensyon. Which is not bad, considering that it is a benchmark on how healthy our democracy is.

   Pero ang pag-tolerate sa kanila ay hindi absolute. May hangganan ito. Ayon sa batas ang ipinagbabawal ay kung magsimula na itong maging violent o magsimulang isulong ang kanilang mga paniniwala sa pamamagitan ng illegal means, katulad ng armadong pakikibaka, extortion, kidnapping at iba pang uri ng krimen.

   Kaya nga naging maingay sila dahil yun na lang ang naiiwang sandata ng mga ito para mapansin. Ang tawag natin sa kanila ay The Noisy Few. Kakaunti na nga lang sila, pero nasa demokrasya tayo’t masigasig sila, napapansin sila ng media. Sa bandang akin, walang problema sa usaping ito. Basta huwag lang sila lumabag sa batas.

.

Friday, April 13, 2012

Nature trip to mark "Earth Day" celebration in Batangas town

LOBO, Batangas—Earth Day Network Philippines (EDNP) and the Department of Environmental and Natural Resources (DENR), two agencies advocating the annual celebration of "Earth Day," are inviting everyone to experience and spend time at the municipality of Lobo to explore the wonders of the environment, discover new heights, and reach the hidden paradise of white sand castle.

The Benevolence 2009 in coordination with local government in this town led by Mayor Efren Diona will feature “Nature trip: Exploring the white sand castle” in the celebration of Earth Day on April 14 with the theme “Earth Day today and everywhere.”

According to the organizers, the event aims to make everyone aware and concern about the environment, to preserve and conserve what's left in the environment, and to promote local destinations in the Philippines. (PIA 4A)

Friday, April 6, 2012

Taal embroidery now a dying craft

Handmade Embroidery from Taal, Batangas.
   Remember Fernando Amorsolo's painting depicting an important page of our history of three women sewing the first Philippine flag? That was Marcela Agoncillo with her daughter and a friend.  Agoncillo, the daughter of a rich family of Taal,   Batangas and wife of jurist Felipe Agoncillo, learned feminine crafts as was the tradition among daughters of rich families.

   The women of Taal made famous Burdang Taal, an artistic, intricate, and sturdy form of needlework. In the early 1900s, people from faraway places go to Taal for it.

   In the highlights of Philippine history, Taal embroidery has always made an exquisite presence. Former presidents Diosdado Macapagal and Ferdinand Marcos were usually seen in Taal-embroidered Barongs. A number of former First Lady Imelda Marcos' fabulous ternos were Taal-embroidered.

   Taal embroidery has also adorned garment accessories and home décor items. Although the embroidery looks exquisite on jusi and piña fabric, it's also dainty on cotton, linen and ramie.
Burdang Taal boasts of its callado, a kind of filigree work wherein the cloth thread is painstakingly pulled off from the cloth in an intricate pattern that goes with the simple or sometimes ornate and well-embossed hand-embroidered designs.

   The best designs and embroideries always come from the village of Iba in Taal, where up to now, the few remaining burdaderas (embroiderers) still live.

   Sad to say, the once flourishing embroidery industry is becoming a thing of the past.

Today, right in that town where embroidery was once valued as a treasure, fake embroidery pieces flourish and are being sold cheaply. Items from Lumban, Laguna, and machine-embroidered pieces from Bulacan are all lumped under Burdang Taal. Most buyers couldn't even distinguish the original from the fake ones.

Original design of Macapagal barong
   Dolores Landicho, 79, said: "The people now do not buy the original because of its cost."

Original Taal-embroidery costs about P75,000 to P100,000 and waiting time of three months.

   Ninety-three -year-old Remedios Reyes, who started her Taal embroidery business in 1947, after World War II, worries about the dwindling market for their products. She has handed down management of her business to her daughter, Chona, who points to other reasons that led to the diminishing demand for the real Burdang Taal: "Five years ago, the exporters stopped exporting our products. Also, instead of buying an original Burdang Taal gown, many just rent."

   "Sales are so down nowadays because the people don't recognize our own brand of embroidery anymore, and for those who are in the know, they don't have the money to buy this," Remedios said.

   Elsa Aseron, who had built up an elite clientele among the residents of posh villages such as San Lorenzo Village, Magallanes Village, and Forbes Park from a $100 capital in 1965, misses Clark Air Base in Pampanga and Subic Naval Base in Zambales, where many of the American families were her customers.

   When Mt. Pinatubo erupted, the Americans left and business plummeted. The volume of her business today is just five percent of what it used to be.

   But despite the economic downturn, she still tries to maintain the quality and design of Burdang Taal "because I don't want this craft, our culture to die," she said.

   Her two burdaderas, Beth Villostas and Rose Reyes, feel passionately about their craft. "You will know the real Burdang Taal by its workmanship. Compared to machine embroidery that easily tears down if you pull a single thread, the real Taal embroidery remains strong and whole, it's embossed designs intact even if you pull a thread," said Villostas, who has been doing embroidery for the last 15 years.

   The oldest Taal Embroidery store, Naty's Embroideries, was founded in 1953. Framed on the wall of the store is the photo of its owner Natividad Noche, receiving an award from then President Marcos for being the top embroiderer of the Philippines.

   Noche's son, Chito, who inherited the store, fondly recalls the good old days of the Taal embroideries. He notes that in 1965, government employees were required to wear Burdang Taal barongs.

   "Logos and insignias of government office uniforms were made here, and the embroiderers then were proud of their craft," he says.

   Now, most of the embroiderers have become Overseas Filipino Workers (OFW) and they have not passed on the craft to the younger generation who prefer to get white collar jobs.

   "This once proud craft is dying," Chito lamented. The burdaderas are a vanishing breed that they have become a tourist attraction.

   Dindo Montenegro, a dedicated advocate and promoter of Batangas and Taal culture, includes in Taal's tourist itinerary a visit to the last few remaining burdaderas of the original Taal embroidery.

   An active member of the Taal Heritage Foundation Inc. and the Southern Luzon Association of Museums, Montenegro is also with the Diwa ng Batangan --- the Batangas provincial chapter of the Heritage Conservation Society.

   Montenegro shares the complaint of those in the embroidery business of the government's lack of interest in saving the craft that showcased the finer aspect of our culture. He said the Taal local government did nothing more than pass a resolution declaring the town as the Barong Capital of the Philippines. (By Mei Magsino, VERA Files)

(VERA Files is put out by veteran journalists taking a deeper look at current issues. Vera is Latin for "true.")

You may also read this story on:

http://ph.news.yahoo.com/blogs/the-inbox/taal-embroidery-now-dying-craft-022203680.html

http://verafiles.org/taal-embroidery-now-a-dying-craft/

Tuesday, April 3, 2012

Edukasyon: Mahalagang Kayamanan


   Ang araw ng pagtanggap ng mahalagang katunayan (DIPLOMA) ng pagtatapos sa pag-aaral ay isa sa pinakamahalagang bahagi sa kasaysayan ng buhay ng isang tao.
   Ang paglilinang at pagtatanim ng karunungan sa ating isip ng dahilan ng ating pagkakalalang at kasaysayan ng daigdig buhat ng likhain si Adan at Eba ay siyang nagbibigay sa atin ng gabay upang tayo ay magsikap mabuhay ayon sa kalooban ng Dakilang Manlilikha.
   Ang mga karunungang napasulat sa mga aklat ang nagbibigay sa atin ng kaalaman na ang tao lamang ang nilikha na biniyayaan ng Dakilang Manlilikha ng karunungan. Ang karunungan ginamit niya sa paglikha ng lahat ng bagay. Ang tao lamang, ang may kakayahan na pag-aralan at malaman ang dahilan at layunin ng Dakilang Manlilikha sa pagkakalalang sa kanya.
    Ang mga hayop, isda at halaman ay nilikha ring may buhay subalit hindi sila biniyayaan ng karunungan. Hindi nila alam na ang araw ay sumisikat sa Silangan at lumulubog sa kanluran. Hindi nila alam kung ano ang kahulugan ng buhay.
   Ang katotohanang ito ang dahilan kung bakit may nakikita lagi tayong magandang hamon ang buhay.
   Ang karunungang ito, ang nagbibigay sa atin ng kaalaman ng kahulugan ng buhay at ng kahalagahan na ang bawat yugto buhat sa ating pagsilang hanggang sa katapusang hibla ng ating hininga ay may mga gawain dapat nating isagawa at pananagutang dapat balikatin.
   Ang sabi ng isang marunong: “Ang buhay ay hindi isang patunguhan, ito ay isang paglalakbay. Lahat tayo ay nakakaranas na tumahak sa mga tuwid na lansangan at dumadaan sa bako-bakong mga landasin, uma-ahon sa mga kabundukan at lumulusong sa maaliwalas na kapatagan. Ang lahat ng nangyayari sa atin, ang siyang naglilok ng ating katauhan. At sa ating pang-araw-araw na pakikipagsapalaran sa buhay ay natutuklasan natin, ang pinakamabubuti nating katangian.”
   Ang pinag-aralan ang nagbibigay sa atin ng tamang mga daan dapat nating tahakin upang marating natin ng mapayapa, maligaya at matagumpay ang hangganang pinangarap nating lakbayin.
   Ang pinag-aralan, ang nagpapaunlad ng lahat ng mabubuting mga katangiang ipinagkaloob sa atin ng Dakilang Maykapal. Ang mabubuting katangian nagpapaunlad sa ating katauhang siyang sandigan ng pagtatayo at pagpapatibay ng isang maligayang tahanang nag-aambag ng pagsulong ng KATARUNGAN na sandigan ng KAPAYAPAAN, na sandigan ng KAUNLARAN sa pamayanan.
   Mabuhay at maligayang bati sa lahat ng nagsipagtapos ng kanilang pinag-aralan sa lahat ng antas at baytang ng karunungan.